Vakantie tijdens t reizen..

Weg daar, uit Kocchi! Een plek waar ik niet meer zou willen terugkomen. Gelukkig stond ons een super chille boottocht te wachten met een traditionele house boat, op zo'n 2,uur rijden van Kocchi . Eigenlijk is een house boat gewoon een varende woonboot maar dan tien keer mooier en gemaakt van geweven riet. Onze house boat was bovendien best wel luxe. Mooie slaapkamers (we bleven er ook op overnachten) airconditioning, muziekinstallatie, mooie meubels en we kregen wederom heerlijk eten geserveerd, terwijl we door de 'backwaters' van Alleppy vaarden. Heerlijk de hele dag niets anders gedaan dan de dorpjes en het dagelijkse leven bewonderd. De 'backwaters' hadden wel iets weg van thuis. Veel water, veel platteland. Als je de palmbomen weg dacht en met een beetje fantasie de fel groen gekleurde rijstvelden aan zag voor weilanden, dan kon het net zo goed mijn geboortedorp Koedijk zijn. Breed kanaal met een lang gestrekt dorp er langs.
Oh leuk weetje: Net als Nederland is Allepy een van de weinige plekken op aarde die onder zeeniveau ligt. Wellicht deed het mij daarom zo aan thuis denken. Savonds was het een sfeervolle boel met Hindi muziek uit de speakers, Bacardicola's veel gelachen en interessante gesprekken. Dat inmiddels levend werd opgegeten door de muggen(even een break met de antimalariapillen ingelast) maakte op dat moment niet zo veel uit. De volgende morgen reden we naar Varkala, waar we onze minivakantie nog even verder door zetten in een gezellig vakantieresort aan de kust. Zoë en ik wisten niet hoe snel we de geweldige zee in moesten duiken, dwars door de zeer goede surfgolven heen, om vervolgens te worden meegenomen door de sterke onderstroming. De temperatuur van t water was perfect, zo'n 20C? Na wat geworstel om weer uit t water te komen, ik werd namelijk steeds terug getrokken de zee in (goeie work-out), even lekker zonnebaden en ons niets aantrekken van het enorme gestaar door de Indische toeristen aldaar. (2 blanke dames in bikini op t strand, wat een feest). Vervolgens merkten we op dat er een grote groep Indiërs met een ritueel in de zee waren begonnen. Bloemkransen in t water, mensen die zich 'schoon' spoelen in witte doeken.. Ze waren bezig met het uitstrooien van de as van een overledene in zee. Net ver van waar Zoë en ik net aan het zwemmen waren. Beetje creepy dus we zijn maar niet meer gaan zwemmen daar. Het idee om iemands oma in je haar te hebben is toch een beetje raar. Hoe wel ik wel heul graag had willen surfen, de golven waren er zo goed voor! Lange hoge golven met hier en daar zelfs een tunnel, Roos je zou jaloers zijn! S avonds hadden we een tentje gevonden met cocktail happy hour, dus ook dat was wederom weer een gezellige boel. Beetje jammer dat ze ons aan het einde van de avond aan het oplichten waren door bij iedereen expres te veel drankjes te berekenen. De volgende dag begon ik heel goed, met twee uur lang Yoga, ik was ineens weer een stuk soepeler. Daarna, zoals elke andere morgen die zou volgen in Varkala met een heerlijk ontbijt bij de Koffie tempel. Grote kop thee en een bak vers fruit met een beetje muesli en yoghurt. Beetje gezwommen in t zwembad, langs t strand gewandeld en genoten van t uitzicht over zee en onderhandeld over een beschilderd doek met olifantenmandala (alvast voor in mn volgende huisje). S avonds sloeg het weer helaas om en was er niets van de zonsondergang te zien, alleen maar grijze mist en heel veel regen.Omdat het ook niet meer stopte met regenen was er weinig te beleven in de strandtentjes aan de 'boulevard'. Na t eten in ons resortje lekker op tijd naar bed.
S morgens weer lekker ontbeten bij de koffie tempel dit keer met een goede Italiaanse Macchiato (sterke koffie) het deed al mijn zintuigen ontwijken en voelde mij ineens heel erg 'zen'. Misschien kwam het ook wel door de Yoga van gisteren, of het geluid van de wilde golven of vanwege het feit dat ik een heerlijke massage zou krijgen. Met de olie waren de dames zeker niet zuinig en al glibberend over de massagetafel werd ik door twee vrouwen in elkaar gekneed, een totaal nieuwe ervaring moet ik toegeven. Toen ik klaar was voelde alles soepel en superzacht. Ik heb die dag dan ook eigenlijk niets anders gedaan dan wat gelezen en geskyped. Wederom sloeg het weer om, flinke regenbuien, elektriciteit die uit viel en prachtig onweer. Door de regen ben ik naar de koffietempel gevlucht waar ik een leuk gesprek had met een lokale Indiër over het westerse toerisme, terwijl op de achtergrond het onweer de uitgestrekte zee verlichtte en boven ons bulderend voorbij trok. Op onze kleine veranda dronken Zoë en ik nog even een biertje om te vieren dat we beide zo gelukkig zijn en dat we maar boffen met deze mooie reis. Helaas zit de minivakantie van deze reis dr alweer op, vanmorgen nog gauw een laatste koffie tempel ontbijtje mee gepakt en nu onderweg naar het 'antarctica van India' Kanyakumari.