Op naar het Noordoosten!

Na een prachtige zonsondergang en geen ontbijt in Kunyakumari was het tijd om verder te gaan, op naar Madurai, een van de oudststeden van Zuid Azië. Deze stad staat voornamelijk bekend om de grote tempel, de Meenakshi-Sundareshwarwar tempel.Erg mooi om te zien hoe gedetailleerd de torens wel niet zijn. Na een flinke regenbui zijn we het tempelcomplex binnen gegaan, uiteraard op onze blote voetjes. Heerlijk is t om op je blote voeten over de door de zon verwarmde straat te lopen, door diepe plassen regenwater! Binnen was alles mooi versierd, fel gekleurde plafondpanelen, gouden beelden, pilaren en ontelbaar veel mini altaartjes.Wel vrij donker binnen. In het midden was er een groot waterbasin met aan weerszijden grote panelen waar savonds lichtjes in zouden branden in de vormen van Shiva en Parvati, Ghanesh en een lotusbloem. Zoë en ik ontdekten dat er savonds de viering van Nawraat zou plaats vinden, een festival wat negen nachten zou duren. Om deze reden gingen Zoë en ik, na t avondetenen en heel veel lol in een tropische regenbui weer terug naar de tempel om alle lichtjes te bewonderen en een lokale dansshow. Voornamelijk t laatste was erg leuk. Die handbewegingen en gezichtsuitdrukkingen, zo fijn en gedetailleerd! De danseressen zagen dr ook nog eens prachtig uit. Mooie afsluiter van Madurai! Volgende dag, het Franse Pondicherry(Pondi)

In een flits waren we in Pondi, gezellig druk stadje wat inderdaad wel iets Fransigs heeft, koloniale bouwstijl wederom (sorry Roland, zal vast wel een andere atchitectuele benaming hebben) en veel Franse straatnamen. Klein verkenningstochtje gehouden en een voorraadje Franse kazen en wijnen ingeslagen, voor een borrel op t grote balkon van onze knusse stijlvolle, Frans-Indische guesthouse. Wat begon als een borrel, werd een dinner met nóg meer kaas en wijn en Port en werd uiteindelijk een gezellige avond met t spelletje 'gooi de varkentjes'. een soort Yatsee, maar dan met varkentjes ipv dobbelstenen. Omdat t zo gezellig was deed ook de eigenaar van de guesthouse mee. =)

Volgende dag, Mahabalipuram!
Heeel fijn kustplaatsje aan de Bengaalse baai. Er hangt een ontspannen sfeer, de uit de rotsgehakte beeltenissen van de himdugoden en hun vele verhalen, de zogenaamde 'Rathas' zijn mooi, de kusttempels die zijn ontdekt tijdens de laatste tsunami zijn interessant, een paar goede eettentjes met lage tafels, kussens op de grond en reggea buddhalounge muziek op de achtergrond, leuke kleine winkeltjes en super aardige mensen, lekker strand met vissersboten, krabben en mooie schelpen, geen ceremoniën met overledenen dit keer. Hier hebben we 's avonds dan ook maar een soort van afscheidsfeestje gevierd met een van de restauranteigenaren, wat Mexicaanse dames en lokale kereltjes. Mn armen werden ondergekliederd met Henna, we hebben jointjes gedeeld en samen met Zoë en Nick sterren gekeken op t strand, en in de vroege uurtjes zelfs nog de vissersboten geholpen met de vissersboten in t water duwen. 3 uurtjes slapen later, gauw nog even een duik in de zee en rondje winkeltjes (2 jurkjes rijker) en toen moesten we helaaspindakaas Mahabalipuram verlaten.

Op weg naar Chennai! Eindpunt van de eerste 'leg'. Mn rondreis tot aan Kathmandu is namelijk opgesplitst in drie stukken, legs.
Onderweg naar Chennai nog even een tussenstop gemaakt bij de krokodillenboederij, waar ze heel veel krokodillen hadden (verrassend) en een paar slangen, die ze daar tevens melken.
Eenmaal aangekomen in Chennai, verrichte Kate haar prachtige rijkunsten om Daisy via een veel te krappe bocht op een smalle oprijlaan te krijgen. Het luide applaus van de mannelijke omstanders (zo'n 20 man) had ze dan ook meer dan verdient.
S avonds hadden we t afscheidsdinner met de oude groep reisgenoten en de twee nieuwe reisgenoten, die ons vergezellen tot aan Calcutta. Zoë, Maddy en Andreas gaan helaas naar huis, Debby en Tim zijn de nieuwe reisgenoten. Debby is een vervelende, negatieve ouwe hippie uit Brisbane die veel heeft gereisd met andere reisorganisaties en alleen maar aan t klagen is over onze reis met Dragoman. Tis helaas ook mn kamergenoot de komende tijd :s Ze probeerd wel aardig te zijn en wil van alles met me delen over haar reizen, etc maar ik heb daar eigenlijk totaal geen zin in, dus ik ga meer mn eigen gang en probeer op te trekken met Phil, Kate en Tim. Arme Sam is behoorlijk ziek en heeft last van nierstenen.
Tim is een toffe kerel uit Essex, en ziet er uit als een soort Indiana Jones.
Maargoed, afscheidsdinner dus. Eten was duur, maar mn favoriete maaltje Palak Paneer met Indisch brood was heerlijk. Palak (spinazie) Paneer is een potje curry bestaande uit spinazie, blokjes kaas en wat pittige kruiden, groene peper en vast nog wat ingrediënten die ik nu vergeet.
S avonds nog op t dak van Daisy gezeten samen met Andreas, Zoë, Kate en Nick met wat biertjes en gegrap.
De volgende ochtend ging mn kamergenootje en inmiddels goeie vriendin Zoë weg. Lief en leed hebben we met elkaar gedeeld! Gek is dat eigenlijk, hoe je binnen 4 weken zo'n band kunt opbouwen en mijn beeld van Engeland én Engelsen kunt veranderen. Volgend jaar zoek ik dr op in Engeland, kijk dr stiekem al een beetje naar uit.
Met tranen in mn ogen en een laatste dikke knuffel namen we afscheid. In de namiddag gingen Maddie en Andreas ook weg. Ook jammer!
Genoeg gejammer. Tijd voor iets leukers!
Nick had in Mumbai contact gekregen met een mannetje van het magazine/ tv programma Top Gear. T mannetje was zeer geïnteresseerd in Daisy, gezien ze de constructie heeft van een Tata, wat dan weer een populair vrachtwagenmerk is in India. In Chennai werd Nick geïnterviewd en wij (Phil, Deb, Kate en ik) deden mee aan de fotoshoot. Binnenkort staan we dus in t Top Gear magazine ;) Wel handig was dat er foto's werden gemaakt op verschillende locaties, dus s deden gelijk een sightseeing tour door Chennai. Is niet een hele boeiende stad overigens.
Aan het einde van de rit werd Daisy nog even gezegend, net als heel veel andere materialen overigens. Liften, benzinepompen, tractors, tuctucs, Zelfs de knopjes van de lift!
s Avonds na een snelle hap rond gelopen op zoek naar een ijskoud biertje. Ik was echter zo'n beetje de enigste vrouw op straat in t donker, dus na een kort rondje weer naar t hotel gegaan.

De volgende dag met een klein reisgezelschap ( in totaal 7! Incl crew) weer verder gereisd naar Tirupati.
In Tirupati verbleven we in één van de beste hotels van Zuid India, o o wat worden we toch verwend. Wederom dus weer een luxe hotel, mooie kamers en sjiek restaurant. Al heb ik liever een iets minder luxe kamer, maar wel een balkonnetje of hoteltuin, als ik even mag zeuren ;)
Vanuit Tirupati gingen Kate, Den, Tim en ik naar Tirumalai, een van de heiligste plekken in India, naast Varanasi. Men gelooft namelijk dat de Hindugod Visnu in het tempelcomplex woont. Interessant dus! Om überhaupt binnen gelaten te worden, moet je sowieso aanhanger zijn van Visnu. Om deze reden hadden we de opdracht gekregen om zo afentoe goooooo-vinda te roepen, Visnu in het lokale dialect ;)
Helaas bleek bij aankomst dat we niet naar binnen mochten. Er waren belangrijke mensen binnen, dus de kaartverkoop was gestopt. Voor een keer werden we dus niet voor rocksterren aangezien ;)
Eigenwijs dat we zijn liepen we toch door de onbewaakte toegangspoorten en zouden we wel zien hoe ver we kwamen. De tempel zelf konden we inderdaad niet binnen. Dat maakte echter niets uit want ook het omliggende gebied was supergaaf.
Hordes Hindoestanen liepen er rond, families, kinderen, politiemensen, jongeren en daarbij ook heel veel mensen met een kale kop (en t waren niet eens Kuijertjes). Mannen, vrouwen, kinderen en zelfs bij baby's wordt het hoofd kaal geschoren ter ere van hun god. Het haar wordt dan geofferd. Ook was er een groot kleurrijk beeld, een soort troon op wielen, prachtig om te zien. Na het bezoekje aan het tempelcomplex nog even een chaitje en dan hup weer terug met onze taxi. Na zonsondergang die ik via een geheim balkonnetje ergens bijna op het dak heb kunnen bewonderen even wat gegeten bij een klein lokaal restaurantje. Ze waren superblij dat wij, rijke toeristen bij hen kwamen eten! 5 man stond klaar om ons te bedienen. Tim, Phil en ik gingen daarna nog even de hort op even de omgeving verkennen. We belandde in een grote supermarkt waar we even een voedselvoorraadje haalden voor de aankomende twee volle rijdagen. Verrassend was dat we nádat we al betaald hadden de bon en onze boodschappen moesten laten zien aan de bewaker. Vervolgens kregen we een stempel op onze bon, en toen mochten we gaan.
Later maakte Phil en ik nog kennis met Rachid, een freelancer die reisartikelen schrijft. Met hem hebben we nog even een tijdje staan babbelen.
daarna heerlijk geslapen in een superzacht bed en heel veel kussens.

Na onze buikjes vol te hebben gegeten reden we door naar Vijawad.
Wederom weer een Grote stad, maar het was er gezellig druk. Na zonsondergang (we hadden de hele dag gereden) werd het steeds drukker en kwam de stad tot leven, er was markt en weer een festivalletje en ik heb voor Daisy wat versiering gekocht zodat ze er iets Indischer uit ziet straks.
Later op de avond gingen Kate, ik en Tim naar de Bollywood film Bang bang. Yess eindelijk was t gelukt om een échte Bollywood film te zien, in een bioscoop wat er uit ziet zoals in de jaren 40. De film zelf was GEWELDIG! Een combinatie van overdreven James Bond, de hardcore versie van Mama Mia en Die Hard. De held van de film zag er té gespierd uit en kon bijna niet zonder zn zonnebril, want dat staat cool. De jongens hier in India poseren dan ook t liefst met zonnebril op, voor de foto. Maargoed, het was dus heel erg leuk, ik moet nou nog lachen als ik dr aan terug denk. In de film spraken ze trouwens een combi van Hindi en Engels, wat daardoor heel goed te volgen was. Leuke avond!

Vanmorgen zijn we na het ontbijt vertrokken naar het plaatsje Vishakhapatnam
We zijn dr bijna, het is een grote stad in het Oosten, aan de kust.

Volgende keer schrijft ik verder, nu weer verder genieten! Ciao!

Ps. Onze truck heet Daisy omdat ze door de directeur van Dragoman (mn Britse reisorganisatie) zo genoemd is. In de UK is het een populaire naam voor koeien. Aangezien India het land is van de heilige koe (holy cow) heet ze daarom Daisy ;).